Güçlü olmak artık beni yoruyor Olric herkese karşı dimdik olmak…
Arkasında durmak attığım her adımın yoruyor…
Ki buralarda bilmem hangi uykunun hangi köşesinde…
beklemedeyim hiç gelmeyecek olanı
uyan Olric … doğrul.. seni bekliyor..
düş değil gerçek.. seni bekliyor…
yanımdaymışsın yalanına kendimi kandırırken
derdin tam orta yerine düştüğümün farkında değildim elbet
kimseye arka bahçelerimden geçen katarların ağırlığını duyurmadım
duymayın da artık beni…
bir yerlerde hep yanlış yapmanın telaşlı kıpırtısını yaşıyorken…
o yanlışın artık sonsuza dek düzeltilemeyeceğini bilmenin kıstırılmışlığı ile pusuyorum bazen….
uzun süre gecelere küsüyorum…
uzun süre kendime küsüyorum…
uzun süre kaleme…kağıda küsüyorum…hayata küsüyorum
denizin en sığ yerinden başladık yol almaya Olric
şimdi kara görünmüyor gerimizde…
{Kahraman Tazeoğlu'ndan alıntıdır}
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder